Ljóð – Harpa Rún Kristjánsdóttir

Línur

Þetta eru bara línur,
segjum við og mótum þær
klæðum í kjóla
drögum þær fram svo þær njóti sín.

Bara línur segjum við
en þrengjum að þeim
stýrum þeim
felum þar til þær
verða óskýrar.

Þetta eru bara línur segjum við
um slitförin
sem eru klóruð
á síðurnar

Bara línur, segja þeir
og ganga yfir þær aftur og aftur

Bara líflína segjum við
og dönsum á henni
þar til ljósin dofna.

Mæða

Saman
biðum við þess
að verða mæður
lóan og ég

henni
jafn illa við
þau sem vildu skoða eggin
og mér við augu
sem hvíldu á útþöndum maga
of stirð
til að skríða burt
vængbrotin

mitt
kom með hvelli
klauf mig í tvennt
samsaumuð skreið ég með það heim
fól í örmum
ófær um að veita nokkra vernd

fáum
dögum seinna
brestur í skurn
gægist
lítill goggur


fylgjast fjórir foreldrar
með og bíða
ránfuglar sveima
í leyni liggur tófa

lóurnar
skríða
meiddar um móinn
ég þrýsti barni að brjósti

meðan
við bíðum

hjálparlaus
gegn ótta þess sem eflaust
hefur séð ungann sinn þræddan
á kló

.

Viltu deila þessu innleggi?

Deildu á Facebook
Deildu á Twitter

HVað finnst þér um þetta innlegg?